Kada kažemo “float staklo”, zapravo mislimo na obično ravno, najčešće potpuno prozirno staklo, ono koje svakodnevno koristimo u najvećem broju slučajeva.

Takvo staklo je danas najrasprostranjenije i sve se više koristi u arhitekturi bilo da se radi o interijerima ili eksterijerima odnosno fasadama, nadstrešnicama, prozorima, vratima, ogradama i slično.

Takvo je staklo moguće tretirati u samoj proizvodnji, na primer dodavanjem pigmenta, menjajući mu tako boju, ili naknadno, površinski, bilo jednostrano ili obostrano menjajući mu tako svojstva što se najčešće odnosi na kontrolu prolaza sunčeve svetlosti, toplotne energije, isto tako i UV zračenje i sl.

Spomenuta „float“ stakla tretirana na spomenute načine, uobičajeno se nazivaju; obojena, reflektirajuća, low-e, low iron, antibakterijska, stakla otporna na ogrebotine, ogledala, lakirana, itd.

Osim toga, takva stakla se radi dodatne sigurnosti i čvstoće mogu termički obrađivati kaljenjem, zatim postupkom laminiranja kod kojeg se između dve ili više staklenih površina stavlja plastična folija, koje također ima više vrsta, debljina, boja, te nivoa providnosti.